Heathcote William Garrod, comp. (1878–1960). The Oxford Book of Latin Verse. 1912.

Sextus Propertius c.50 B.C.–c.16 B.C.

To the same: Poets of Epic and Poets of Love

DVM tibi Cadmeae dicuntur, Pontice, Thebae

armaque fraternae tristia militiae,

atque, ita sim felix, primo contendis Homero

(sint modo fata tuis mollia carminibus),

nos, ut consuemus, nostros agitamus amores,

atque aliquid duram quaerimus in dominam;

nec tantum ingenio quantum seruire dolori

cogor et aetatis tempora dura queri.

hic mihi conteritur uitae modus, haec mea fama est,

hinc cupio nomen carminis ire mei.

me laudent doctae solum placuisse puellae,

Pontice, et iniustas saepe tulisse minas;

me legat assidue post haec neglectus amator,

et prosint illi cognita nostra mala.

te quoque si certo puer hic concusserit arcu,

quam nolis nostros te uiolasse deos!

longe castra tibi, longe miser agmina septem

flebis in aeterno surda iacere situ;

et frustra cupies mollem componere uersum,

nec tibi subiciet carmina serus Amor.

tum me non humilem mirabere saepe poetam,

tunc ego Romanis praeferar ingeniis;

nec poterunt iuuenes nostro reticere sepulcro

‘Ardoris nostri magne poeta, iaces.’

tu caue nostra tuo contemnas carmina fastu:

saepe uenit magno faenore tardus Amor.