dots-menu
×

Home  »  The Oxford Book of Latin Verse  »  ‘When I die, Cynthia’

Heathcote William Garrod, comp. (1878–1960). The Oxford Book of Latin Verse. 1912.

Sextus Propertius c.50 B.C.–c.16 B.C.

‘When I die, Cynthia’

QVANDOCVMQVE igitur nostros mors claudet ocellos,

accipe quae serues funeris acta mei.

nec mea tunc longa spatietur imagine pompa,

nec tuba sit fati uana querela mei;

nec mihi tunc fulcro sternatur lectus eburno,

nec sit in Attalico mors mea nixa toro.

desit odoriferis ordo mihi lancibus, adsint

plebei paruae funeris exsequiae.

sat mea sit magno, si tres sint pompa libelli,

quos ego Persephonae maxima dona feram.

tu uero nudum pectus lacerata sequeris,

nec fueris nomen lassa uocare meum,

osculaque in gelidis pones suprema labellis,

cum dabitur Syrio munere plenus onyx.

deinde, ubi suppositus cinerem me fecerit ardor,

accipiat manis paruula testa meos,

et sit in exiguo laurus super addita busto,

quae tegat exstincti funeris umbra locum,

et duo sint uersus: QVI NVNC IACET HORRIDA PVLVIS,

VNIVS HIC QVONDAM SERVVS AMORIS ERAT.

nec minus haec nostri notescet fama sepulcri

funere quam Phthii busta cruenta uiri.

tu quoque si quando uenies ad fata, memento,

hoc iter ad lapides cana ueni memores.

interea caue sis nos aspernata sepultos:

non nihil ad uerum conscia terra sapit.

atque utinam primis animam me ponere cunis

iussisset quaeuis de tribus una soror!

nam quo tam dubiae seruetur spiritus horae?

Nestoris est uisus post tria saecla cinis:

qui si longa suae minuisset fata senectae

saucius Iliacis miles in aggeribus,

non ante Antilochi uidisset corpus humari

diceret aut ‘O mors, cur mihi sera uenis?’

tu tamen amisso non numquam flebis amico:

fas est praeteritos semper amare uiros.

testis cui niueum quondam percussit Adonem

uenantem Idalio uertice durus aper.

illis fama ipsum iacuisse paludibus; illuc

diceris effusa tu, Venus, isse coma.

sed frustra mutos reuocabis, Cynthia, manis:

nam mea quid poterunt ossa minuta loqui?