dots-menu
×

Home  »  The Oxford Book of Latin Verse  »  The Rule of Reason

Heathcote William Garrod, comp. (1878–1960). The Oxford Book of Latin Verse. 1912.

Lucretius c.99 B.C.–c.55 B.C.

The Rule of Reason

SVAVE, mari magno turbantibus aequora uentis,

e terra magnum alterius spectare laborem;

non quia uexari quemquamst iucunda uoluptas,

sed quibus ipse malis careas quia cernere suaue est:

suaue etiam belli certamina magna tueri

per campos instructa tua sine parte pericli.

sed nil dulcius est, bene quam munita tenere

edita doctrina sapientum templa serena,

despicere unde queas alios passimque uidere

errare atque uiam palantis quaerere uitae,

certare ingenio, contendere nobilitate,

noctes atque dies niti praestante labore

ad summas emergere opes rerumque potiri.

o miseras hominum mentis, o pectora caeca!

qualibus in tenebris uitae quantisque periclis

degitur hoc aeui quodcumquest! nonne uidere

nil aliud sibi naturam latrare, nisi utqui

corpore seiunctus dolor absit, menti’ fruatur

iucundo sensu cura semota metuque?

ergo corpoream ad naturam pauca uidemus

esse opus omnino, quae demant cumque dolorem.

delicias quoque uti multas substernere possint

gratius interdum, neque natura ipsa requirit,

si non aurea sunt iuuenum simulacra per aedes

lampadas igniferas manibus retinentia dextris,

lumina noturnis epulis ut suppeditentur,

nec domus argento fulget auroque renidet

nec citharae reboant laqueata aurataque tecta.

cum tamen inter se prostrati in gramine molli

propter aquae riuum sub ramis arboris altae

non magnis opibus iucunde corpora curant,

praesertim cum tempestas arridet et anni

tempora conspergunt uiridantis floribus herbas.

nec calidae citius decedunt corpore febres,

textitlibus si in picturis ostroque rubenti

iacteris, quam si in plebeia ueste cubandum est.

quapropter quoniam nil nostro in corpore gazae

proficiunt neque nobilitas nec gloria regni,

quod superest, animo quoque nil prodesse putandum;

si non forte tuas legiones per loca campi

feruere cum uideas belli simulacra cientis,

subsidiis magnis Epidauri constabilitas,

feruere cum uideas classem lateque uagari

ornatas armis stlattas pariterque animatas,

his tibi tum rebus timefactae religiones

effugiunt animo pauidae; mortisque timores

tum uacuum pectus linquunt curaque solutum.

quod si ridicula haec ludibriaque esse uidemus,

re ueraque metus hominum curaeque sequaces

nec metuunt sonitus armorum nec fera tela

audacterque inter reges rerumque potentis

uersantur neque fulgorem reuerentur ab auro

nec clarum uestis splendorem purpureai,

quid dubitas quin omni’ sit haec rationi’ potestas,

omnis cum in tenebris praesertim uita laboret?

nam ueluti pueri trepidant atque omnia caecis

in tenebris metuunt, sic nos in luce timemus

interdum, nilo quae sunt metuenda magis quam

quae pueri in tenebris pauitant finguntque futura.