dots-menu
×

Home  »  The Oxford Book of Latin Verse  »  The World’s Conquerors

Heathcote William Garrod, comp. (1878–1960). The Oxford Book of Latin Verse. 1912.

Lucretius c.99 B.C.–c.55 B.C.

The World’s Conquerors

QVIS potis est dignum pollenti pectore carmen

condere pro rerum maiestate hisque repertis?

quisue ualet uerbis tantum qui fingere laudes

pro meritis eius possit qui talia nobis

pectore parta suo quaesitaque praemia liquit?

nemo, ut opinor, erit mortali corpore cretus.

nam si, ut ipsa petit maiestas cognita rerum,

dicendum est, deus ille fuit, deus, inclute Memmi,

qui princeps uitae rationem inuenit eam quae

nun appellatur sapientia, quique per artem

fluctibus e tantis uitam tantisque tenebris

in tam tranquillo et tam clara luce locauit

confer enim diuina aliorum antiqua reperta.

namque Ceres fertur fruges Liberque liquoris

uitigeni laticem mortalibus instituisse;

cum tamen his posset sine rebus uita manere,

ut fama est aliquas etiam nunc uiuere gentis.

at bene non poterat sine puro pectore uiui;

quo magis hic merito nobis deus esse uidetur,

ex quo nunc etiam per magnas didita gentis

dulcia permulcent animos solacia uitae.

Herculis antistare autem si facta putabis,

longius a uera multo ratione ferere.

quid Nemeaeus enim nobis nunc magnus hiatus

ille leonis obesset et horrens Arcadius sus?

denique quid Cretae taurus Lernaeaque pestis

hydra uenenatis posset uallata colubris?

quidue tripectora tergemini uis Geryonai?

tanto opere officerent quid aues Stymphala colentes,

et Diomedis equi spirantes naribus ignem

Thracis Bistoniasque plagas atque Ismara propter?

aureaque Hesperidum seruans fulgentia mala,

asper, acerba tuens, immani corpore serpens

arboris amplexus stirpem quid denique obesset

propter Atlanteum litus pelageque sonora,

quo neque noster adit quisquam nec barbarus audet?

cetera de genere hoc quae sunt portenta perempta,

si non uicta forent, quid tandem uiua nocerent?

nil, ut opinor: ita ad satiatem terra ferarum

nunc etiam scatit et trepido terrore repleta est

per nemora ac montis magnos siluasque profundas;

quae loca uitandi plerumque est nostra potestas.

at nisi purgatumst pectus, quae proelia nobis

atque pericula sunt ingratis insinuanda?

quantae tum scindunt hominem cuppedinis acres

sollicitum curae quantique perinde timores?

quidue superbia spurcitia ac petulantia? quantas

efficiunt clades? quid luxus desidiaeque?

haec igitur qui cuncta subegerit ex animoque

expulerit dictis, non armis nonne decebit

hunc hominem numero diuum dignarier esse?

cum bene praesertim multa ac diuinitus ipsis

immortalibu’ de diuis dare dicta suerit

atque omnem rerum naturam pandere dictis.